Δευτέρα 13 Σεπτεμβρίου 2010

Το Δικαστήριο δικαίωσε τους εργαζομένους με stage.

Απόφαση τους διατηρεί στο υπουργείο Εργασίας με το αιτιολογικό ότι «εργάζονταν και δεν μαθήτευαν»

του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΤΣΙΜΠΟΥΚΗ

Ανοιξε ο δρόμος για τη μονιμοποίηση των δεκάδων χιλιάδων εργαζομένων που απασχολούνται εδώ και χρόνια στο Δημόσιο και στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης (ΟΤΑ) υπό το «πέπλο» της μαθητείας (σταζιέρ) με αποδοχές που είναι κάτω από το όριο της φτώχειας. Και αυτό γιατί το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών (διαδικασία ασφαλιστικών μέτρων) με απόφασή του (6920/2010) υποχρέωσε το υπουργείο Εργασίας να διατηρήσει στις υπηρεσίες του εργαζομένους οι οποίοι ως πρόσφατα απασχολούνταν υπό καθεστώς σταζ.

Το Πρωτοδικείο, κάνοντας σαφή διάκριση της εργασίας από τη μαθητεία, υπογραμμίζει: «Δεν είναι δυνατόν να θεωρηθεί ότι η μακροχρόνια απασχόληση των εργαζομένων αυτών είχε σκοπό την επαγγελματική κατάρτισή τους, την ένταξη ή την επανεκπαίδευσή τους επί ενός αντικειμένου ευκόλως κατανοητού. Η πραγματική φύση της απασχόλησης των εργαζομένων ήταν αυτή της εξαρτημένης εργασίας με όλες τις περαιτέρω συνέπειες (όπως είναι μισθολογικές, ασφαλιστικές συνταξιοδοτικές)».

Μάλιστα, το Πρωτοδικείο έκανε ένα ακόμα βήμα μπροστά, επισημαίνοντας ότι η πρακτική αυτή του Ελληνικού Δημοσίου να στελεχώνει τις υπηρεσίες του και να καλύπτει τις πάγιες και διαρκείς ανάγκες του προσλαμβάνοντας τους εργαζομένους αυτούς (σταζιέρ) μέσω του ΟΑΕΔ δεν σημαίνει ότι το ίδιο δεν είναι ο εργοδότης τους, αφού ο ΟΑΕΔ σε τελική ανάλυση απλώς μεσολαβεί στη σύναψη των συμβάσεων μαθητείας.

Το δικαστήριο προτού καταλήξει στην κρίση του έλαβε υπόψη του τη σχετική απόφαση του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (ΔΕΚ) της 23ης Απριλίου 2009 που εκδόθηκε ύστερα από ερωτήματα τα οποία του τέθηκαν από τα ελληνικά δικαστήρια. Η απόφαση αυτή του ΔΕΚ αναφέρει ότι σε ανάλογες περιπτώσεις υπήρξε κατάφωρη κατάχρηση σε βάρος των εργαζομένων, καθώς όχι μόνο δεν μαθήτευαν, ώστε να δικαιολογείται η ανασφάλιστη απασχόλησή τους με μισθούς κατά πολύ χαμηλότερους των ελαχίστων νομίμων ορίων, αλλά τουναντίον κάλυπταν πάγιες και διαρκείς ανάγκες των υπηρεσιών του υπουργείου, καθ΄ υπέρβαση μάλιστα και κάθε εκ του νόμου χρονικού ορίου για την απασχόληση με συμβάσεις ορισμένης διάρκειας

Πηγή: Βήμα

Δεν υπάρχουν σχόλια: